[553] www.addictive-you.blogspot.com

www.addictive-you.blogspot.com

  Pierwsze wrażenie:  

Jako że mam bardzo długaśną kolejkę, zawsze zaczynam oceniać te blogi, które posiadają najmniejszą ilość rozdziałów... Więc padło na Ciebie, droga Autorko, którą na moje szczęście bardzo dobrze znam. W dodatku ile to już lat... W każdym razie przyznaję się bez bicia, że nie zdążyłam nadrobić publikacji tej powieści, ale to nawet przysłuży się ocenie - wszystko będę czytać na świeżo i po raz pierwszy, że tak to ujmę, więc jeśli ktoś się przyczepi o coś... Zlinczuję, mówiąc prosto. Dobrze, zaczynajmy tę ocenę, bo kolejka nagli!

     Addictive You - ja bym to przetłumaczyła jako Uzależniająca/y jesteś. To dobry tytuł, bo może nawiązywać zarówno do jednej strony, jak i drugiej. Lubię takie, bo nie jest wyraźnie powiedziane, o kogo chodzi. Bo kto może być uzależniający? Ona? On? Musimy zagłębić się w historię, by się tego wiedzieć, a więc element tajemnicy mamy, co jest na ogromny plus. Wprost nie zdradza nam tematyki powieści, choć możemy na pewno stwierdzić, że pewnie będzie jakiś wątek miłosny. Co jeszcze możemy powiedzieć o adresie? Jest krótki i nietrudny w pisowni, co na pewno pomaga w zapamiętaniu go, więc każdy, kto raz tam wejdzie, na pewno zapamięta, co musi wpisać w wyszukiwarce.

     Toksyczna nasza miłość - bardziej liczyłabym na jakiś cytat z polotem, niekoniecznie po polsku. Chyba po prostu jestem do nich przyzwyczajona i to one bardziej nastrajają czytelnika na to, co zobaczą na blogu. Dlatego też pomyślałabym nad jakąś zmianą - cytatem, który nawiązywałby zarówno do adresu, jak i do treści bloga. To byłoby coś, naprawdę. A sądzę, że znajdziesz coś ciekawego.

     Alevue - znam Cię pod tym pseudonimem już naprawdę sporo lat i chyba nigdy w życiu nie spytałam, co on tak właściwie oznacza. Często go skracam i mówię Ally, ale pełna nazwa nadal pozostaje dla mnie zagadką. Sama wymyśliłaś czy to jednak jest z jakiegoś języka? Bo nie widzi mi się pytać wujaszka Google o tego typu rzeczy, o nie, raczej nie. Po prostu przemawia przeze mnie czysta ciekawość, która akurat ukazała się nam podczas pisania oceny. Mimo wszystko jest oryginalne i kreatywne - innej Alevue nie spotkałam, a gdybym spotkała, posądziłabym ją o kradzież Twojego, serio. Nie wyobrażam sobie innej osoby pod tym samym pseudonimem. W dodatku tak przez wielu rozpoznawalnym.

8/10

Szata graficzna:

     I tutaj zaczynają się schody, gdyż jestem paskudnie wybredną bestią, jeśli chodzi o szablony, zwłaszcza że nie każdy umie go zrobić dobrze i tak, by zachęcał czytelnika do pozostania na stronie, a nie na pośpiesznym wciśnięciu czerwonego krzyżyka karty, tudzież całej przeglądarki. A jak będzie w Twoim przypadku? Przyjrzyjmy się bliżej Twojej zacnej szacie graficznej!

     Czerń, biel i szarość... Czyli coś, czego unikam jak ognia i ganiam za każdym razem, gdy ktoś się na to zdecyduje. Dlaczego? Bo to bardzo oklepany schemat, który został przewałkowany jeszcze za czasów blogowania na Onecie - tam tego cholerstwa było naprawdę  dużo i jako oceniająca, przejrzałam w swoim życiu stanowczo zbyt dużo blogów, żeby przejść obok czegoś obojętnie i nie powiedzieć nic na ten temat. Po prostu... te kolory wyszły mi już bokiem i zawsze polecam inną paletę barw. Biel zamiast kremowego, jakieś ciemne brązy, granaty, fiolety, purpury, zielenie... Cokolwiek. Dobra, kolorystykę zostawmy za sobą, zobaczmy resztę.

     Mamy wyśrodkowany szablon, żadnych bocznych kolumn nie widzę. Bardzo ładne zakończenie kolumny - motyw poszarpanej krawędzi kartki. Tło z tego, co widzę, także jest imitacją lekko pogiętej kartki - a więc nie jest tak do końca biało i jednolicie, jak sądziłam na początku. Tytuł, który widzimy w belce, bardziej pasuje mi tutaj. Jest wyśrodkowany, wystarczająco duży, by przyciągnął uwagę i zaciekawił. Pod spodem widzimy zwykłe zdjęcie - prostota to Twój znak rozpoznawczy. Ale lubię to - mam ciągle do czynienia z przeładowanymi szablonami, więc taka spokojna, delikatna odmiana jest dla mnie niemal zbawieniem i przyjmuję ją bardzo ciepło. Na zdjęciu widać tylko dziewczęce nogi, okryte rajstopami - kolejna zagadka dla czytelnika, o cóż tutaj może chodzić. 

     Data nie rzuca się w oczy, jest mniejsza, a to dobrze. Tytuł... Wyśrodkowałabym i może... pogrubiła? By bardziej rzucał się w oczy? Ale na pewno bym wyśrodkowała. Wszystko masz wyśrodkowane do lewej, to chociaż niech ten tytuł rozdziału się wyróżnia. J u s t o w a n i e - dla mnie to podstawa. Będę pewnie to powtarzać jeszcze w ocenie, ale dzięki justowaniu łatwiej się czyta tekst, podkreśla jakość szablonu i tekst nie zlewa się w jedno, że tak powiem. Bo tak czasem jest. Bo przecież nie mamy książek wyśrodkowanych do lewej, prawda? Wszystkie są justowane. Potraktuj swoje teksty jak rozdziały książki - justuj je. Jeśli będziesz chciała wysłać komuś jakiś ważny dokument, tekst do wydawnictwa - wszystko powinno być wyjustowane. To nieodłączny element pisarstwa. Jak i drugi, ale o nim to już w treści porozmawiamy.

     Widzę, że ukryłaś swój pseudonim, można jedynie komentować... powiększyłabym ten napis, bo ledwo go widać wśród tego miszmaszu szablonowego. Tak, by ludzie wiedzieli, gdzie mają kliknąć, aby skomentować.

     Skromne menu - powiedziałabym nawet, że bardzo skromne, ale jest ładnie poukładane. Jednakże nieco razi mnie archiwum. Nie chciałabyś zrobić szerokiej listy? To nic trudnego, mogę w każdej chwili podać gotowy kod, a Twoim zadaniem byłoby wpisywać do niego tylko odpowiednie informacje i bum! - szeroka lista typu Onet pojawi się na Twoim blogu. Będzie to na pewno ładniej wyglądać niż aktualne archiwum... Albo spis treści w menu - to byłoby coś. 

     W każdym razie szablon nie odstrasza swoim wyglądem. Jest bardzo prosty, delikatny, zachęcający do czytania. Owszem, ma kilka mankamentów, które wypisałam powyżej, ale wiadomo - wszystkim się nie dogodzi, prawda?

6/10

Treść:

Masz sześć rozdziałów i prolog. A więc ilość dobra, by ocenić Cię starym systemem oceniania w moim wykonaniu - wypisanie błędów ze wszystkich notek. Gdyby było ich więcej, pewnie oceniłabym ostatnie cztery, jak to będzie w kolejnych przypadkach. Ty jeszcze jednak zaliczasz się do tego starszego systemu. Bez zbędnych słów - zaczynamy!

Prolog

W tytułach nie stawiamy kropek. Jeżeli jest to cytat, to tak, ale wtedy pojawia się też cudzysłów, jednak w samym tytule kropeczki nie stawiamy. Znak zapytania, wielokropek, znak wykrzyknienia jak najbardziej – kropka to jedyny wyjątek.

„Uderzył Jej piękną, mleczną twarz, minimalistyczne, miękkie usta, łabędzią, delikatną szyję, cudownie błękitne oczy.” – jeżeli wymieniasz różne rzeczy, które tyczą się jednej czynności, w tym przypadku uderzenia – oddzielaj je średnikiem.

„Pachniało jaśminem, bzem, orchideom i przelotnym wiatrem, muskającym każde pasemko Jej jasnych włosów.” – orchideą

„Stałem tuż obok, przyglądając się dyskretnie, jak przymyka sine powieki, zaczesując powietrze długimi, czarnymi rzęsami.”

„Pachniało jaśminem, bzem, orchideom i przelotnym wiatrem.”

„Przez pocałunek, uśmiechnął się szczerze, stykając się nosem o Jej. – o jej co? W tym przypadku należy napisać, że nos.

„- Biorę to, co moje. - Odpowiedział i przytulił Ją mocno do siebie.”

„Pomimo, że nigdy nie miałem dreszczy z powodu dotyku dziewczyny.”

„Ona potrafi je wywołać, całując moją szyję.”

„Pomimo, że nigdy nie przejmowałem się uczuciami.”

Postawiłaś przy mieniu Salome gwiazdkę, która oznacza jakiś przypis… Ale żadnego nie widzę. Czyżby jakaś pomyłka?

„Dyktował warunki, krzykiem i groźbą spoglądając w załzawione, błękitne tęczówki Jej oczu.” – stawiając przecinek w tamtym miejscu pokazujesz, że bohater krzykiem i groźbą spoglądał w jej oczy. Co, jak widzisz, nie ma najmniejszego sensu. Ale jeśli przesuniemy go za groźbę, wtedy zdanie ma sens: „Dyktował warunki krzykiem i groźbą, spoglądając w załzawione, błękitne tęczówki Jej oczu.”

Pół okrągły – półokrągły

Ode mojego zasięgu – od mojego zasięgu

W śnie – we śnie

Rozdział 1

„Łzy spływały z błękitnych oczu, wraz z kwaśnymi kroplami deszczu z nieba, mocząc fakturę miękkiej bluzy i powiewającej na wietrze, odpiętej kurtki.” – to jest raczej zbędne, bo nie pasuje w ogóle do kontekstu całego zdania. Myślę, że obędzie się i bez tego.

„- Sal, nie mogę teraz rozmawiać... - przymknęła na chwilę swoje powieki, czując powiew zimnego dreszczu, przedostającego się tuż do serca.”

„Powiedz, gdzie jesteś, a przyślę Matiasa...”

„Przyjedź po mnie, proszę cię... – milczała, z nadzieją wyczekując kolejnych słów.”

„- Zaraz po ciebie będę. - Powiedział i rozłączył się, nie czekając na ani jedno jej słowo. „

„Obserwowała przez niewyraźny pryzmat błękitnych oczu świat – tak nieidealny a zarazem pełen tylu pięknych uczuć i emocji.” – zły szyk zdania. Powinno być: „Obserwowała świat przez niewyraźny pryzmat błękitnych oczu”

„Czuła, jak powoli rozpada się, łamie na nierówne części, tracąc z oczu i serca otaczający ją wszechświat, przyodziany w sweterek kolorowych, jesiennych liści, kropli beznamiętnego deszczu oraz szarości porywistego oddechu nieba.”

„- Chodź ze mną. - Powiedział, wyciągając w jej stronę rękę.”

„Usiądź na łóżku. - Rozkazał, puszczając jej dłoń.”

Własnej stopie i dłonią – własnej stopie i dłoniom

Znów gwiazdka i brak jakiegokolwiek przypisu.

Rozdział 2

„Ustami przyciśniętymi do mej szyi, skradał pocałunki, połykał dreszcze, odbierał tlen, buntował motyle.”

Rozdział 3

Zasnęła w łzach – zasnęła we łzach

„Kiedy znaleźli się poza zasięgiem oddanym euforii chwili ciał […]” – oddanych

„Zayn oszołomiony reakcją dziewczyny, wpatrywał się przez ułamki milisekund w jej oświetloną nikłym światłem twarz, po chwili chwytając ją mocno za nadgarstki, które przywarł do ściany.”

„- Zayn, puść mnie, jesteś pijany – wyszeptała pośród melodii odległej muzyki, słowa zatrzymując na jego wargach.”

„Brunet bez namysłu złapał ją za łokieć, wyprowadzając siłą przez ciemny korytarz i oblany głośną muzyką, potem, alkoholem i dymem klub.” – takie nieco wyrwane z kontekstu. Może lepiej by było napisać po i takie coś : i wychodząc z klubu oblanego głośną muzyką, potem, alkoholem i dymem. Wtedy całość ma sens.

„- Kim ty, kurwa, myślisz, że jesteś, Sal? - krzyknął, nie zwracając uwagi na stojące przed wejściem osoby, które wypalały papierosy, ukradkiem przyglądając się sytuacji.”

„- Zayn, proszę... - łzy spływały z błękitnych tęczówek, po chwili urywając się i upadając na fakturę brudnego chodnika czy jej waniliowej sukienki.”

„Jesteś, kurwo, nikim, żeby mnie odpychać czy podnosić na mnie rękę, rozumiesz?” – przy okazji ta wypowiedź powinna być od nowego akapitu, a u Ciebie jest w środku. To błąd.

„Pojawiła się na szkle jej serca każdego weekendu.” – jeżeli każdego, to nie może pojawić się tylko raz. A więc – pojawiała

„Nikt nie przysiadł obok niej, nie musnął ciepłą dłonią mokrego ramienia, nie zapytał, co się stało ani nie zaoferował pomocy.”

„- Sal? - krótkie pytanie, jej imię, blisko znajomy głos.”

„Nie ważne co ja tu robię […]” – „Nieważne, co ja tu robię […]”

„...i jak widać ten ktoś cię porzucił. - Dokończył, ponownie przed nią kucając.”

Twarz masz w łzach – twarz masz we łzach

„[…]więc proszę, Sal, daj sobie pomóc. - Zakończył, wpatrując się w nią uważnie.”

„- Zabiorę cię do siebie, dobrze? - skinęła tylko głową, po chwili otwierając i wsiadając do samochodu.” – ale otwierając co? Trzeba dopisać, że drzwi.

Harrego – Harry’ego

„Wszędzie panował porządek, o który doskonale wiedziała, obaj dbali z Louisem.” – to zdanie jest bardzo pomieszane. Ja bym napisała to tak: „Wszędzie panował porządek, o który obaj dbali z Louisem, o czym doskonale wiedziała.” Twoje zdanie nie ma tak naprawdę większego sensu, pomieszałaś je dosyć mocno.

„Gdy po dłuższych minutach wyszła z łazienki, na stole czekała na nią ciepła herbata oraz koc, który, jak się domyśliła, przyniósł specjalnie dla niej Harry.”

„Jej twarzy była zmyta z czarnych strug łez, a włosy uwiązane w niedbały kok i spięte gumką, które znalazła w szortach, które na sobie miała.”

Chcieli by – chcieliby

„...do tego, który ci to zrobił? - ponownie tej nocy wzrok utkwił w czerwonych śladach na nadgarstkach i prawej ręce.”

„Sal, posłuchaj tego, co ty w ogóle mówisz! - zaśmiał się drwiąco, odstawiając kubek z herbatą na stół, który dzielił ich od siebie.”

„Nie rozumiem, nie chcę zrozumieć i jeżeli bym wiedział, kto ci to zrobił, zabiłbym na miejscu. - Dokończył, opadając na skórzany fotel.”

„Rano mogę zawieść cię na Rockview.” – zawieźć, bo zawozić; zawieść, bo zawodzić

„Dziewczyna, okrywając się ciepłym kocem, ułożyła głowę na miękkiej poduszce.”

Rozdział 4

„Porywisty wiatr w chaotycznej harmonii deszczu, stukał gałęziami drzew w szybę pokoju, w którym spała, pogrążona w amoku półsnu.”

„Z każdym kolejnym podmuchem wiatru, przebudzała swoje zmęczone agonią ciało, uchylając i przymykając granatowe w ciemności nocy, oczy.”

„Okrywając swoje ciało kocem, pod którym wcześniej leżała, wstała i udała się do kuchni, gdzie zapaliła niewielkie światełko tuż nad pochłaniaczem.” – pochłaniacz? Ale… co to jest?

„- Nic się nie stało – powiedział, wstając i niespodziewanie całując czubek jej głowy.”

„Znad nieznacząco parującego naczynia subtelnie lustrowała zmęczenie, które wpełzało po śniadej skórze jego twarzy, zakręcane pośród niesfornych, brązowych loków i kończące się na niebieskich tęczówkach.” – niebieskich? Hazza ma zielone oczy.

„Miał popękane wargi, szare powieki i delikatne sińce pod oczami, gdzie, gdy na nie spoglądała, wydawały jej się pozbawione koloru i ciepła, które niegdyś odnajdowała za każdym razem, gdy na siebie patrzeli.” – które tam powinno być, a nie gdzie. Gdy wyciągniesz wtrącenie, oddzielone przecinkami, wyjdzie Ci zdanie: gdzie wydawały jej się…” A powinno być „które wydawały jej się”. Patrzyli, nie patrzeli.

„Wracam późno do domu, nie sypiam dobrze. - Wyjaśnił, nawet na chwilę nie uchylając okien swoich błękitnych oczu.” – Ale dlaczego błękitne? Harry ma zielone, zwłaszcza że gdzieś w którymś rozdziale wymieniłaś zieleń jego oczu. A tutaj nagle błękit. Myślę, że pod względem koloru oczu mogłabyś zachować zgodność z rzeczywistością.

„- Nie mówię o takim zmęczeniu, Harry. - Zaznaczyła pół szeptem.” - półszeptem

„Nie chodzi o to, jak wyglądasz – oznajmiła, przerywając na ułamek sekund. - Masz pustkę w oczach, serce bije po prostu z przyzwyczajenia, a każdy twój ruch jest jakby nieobecny.”

„Cisza zastukała do drzwi i okien i nawet śpiew wiatru i chaos deszczu nie istniał w słowach, które zastygły na niciach pajęczyny, którą utkała z mowy uczuć, tlących się na bezdechu.”

„- Wiesz, co jest lepsze od papierosów, które za każdym zaciągnięciem się zbliżają cię do raka płuc i śmierci? - spytała, czekając na odpowiedź.”

„Czuła, jak obejmuje jej talie, wraz z każdą sekundą przyciągając ją bliżej siebie.” – talię

„Nie poruszyła się, a jedynie zacisnęła palce na jego lewej dłoni, za przymkniętymi powiekami obserwując harmonię uczuć, emocji i wspomnień, wysypanych na słoneczną plażę ich wspólnej egzystencji.”

Zapamiętaj: Harry – Harry’ego.

„Jeden krok – częstują się wzajemnym oddechem, drugi krok – ustami doszukują się odpowiedzi, trzeci krok – dotykiem dłoni rozpalają tęsknotę wspomnień, czwarty krok – wzajemną czułością drażnią swoje zmysły, piąty krok – karmią siebie uczuciem, które porzucone przez wybór jej serca, obrosło prześcieradłem kurzu.” – średniki poproszę, które oddzielą ich kroki. Notabene ten fragment mnie zmiażdżył – jest genialny!

I znów napisane jest, że Hazza ma zielone oczy – pomyliłaś się, słońce. Popraw to tam wyżej.

„Śpiewa szeptu nocnych marków wypełnił pomieszczenie:”

Rozdział 5

„- Znów się na mnie wydarł, przyciskając mnie do ściany. - Wyszeptała i wtedy poczułem, jak oblewa mnie złość, którą skupiłem na zaciskaniu własnej dłoni w pięść.”

Wokół mojej tali – wokół mojej talii

„Ucałowałem jej włosy, gładząc ramię, gdy drugą dłoń ułożyłam na dziewczęcym przedramieniu.” – ułożyłem

„Kuliła się we własnych myślach, moje atakując bólem, smutkiem i strachem, skrytych w Jej jasnych tęczówkach.” – odwołujesz się do strachu, a więc będzie „skrytym”.

„Przenocujesz u mnie, chyba, że chcesz, abym zawiózł cię do Ariany, hm?”

„Całą noc spędzimy na wpatrywaniu się w siebie, leżąc na materacu na balkonie; na przytulaniu, całowaniu i opowiadaniu sobie o przyszłości. - Odpowiedziała, uśmiechając się pod nosem.”

Nie ważne – nieważne

„I tylko dla niej i już zawsze tylko dla niej byłem i będę w stanie wyciągnąć materac z łóżek i bez świadomości Louisa, którego nigdy nie było w noce, które jej blade ciało spędzało u mnie, złączyć je razem na balkonie, zasypiając pod płachtą atłasowego nieba, okrytego stadem gwiazd.”

„Tej nocy, jak zapowiedziała, opowiadaliśmy sobie o przyszłości, która zawsze zaczynała się czy kończyła słowami „nasza”, „wspólnie”, „razem”, we wszelkich ich odmianach, wpatrując się w swoje oczy i skradając czułe pocałunki.”

„- A teraz, jak obiecasz, że się uspokoisz i nie będziesz uciekała, postawię cię na podłogę, dam suche rzeczy, a nawet ucałuję w mokry nosek – powiedziałem bardzo powoli, tuż przy Jej uchu, czekając, aż przestanie się szarpać, pozwalając moim dłoniom zdjąć z Jej ciała przemoczony sweter i szorty.”

„- Ciepła herbata, kocyk i ty to bardzo kuszące konsekwencje przeziębienia. – wciąż się uśmiechała, chowając dłonie do tylnych kieszeni dżinsów.”

„Wolę cię przytulać i spędzać wieczory pod kocem z herbatą, gdy jesteś zdrowa.”

„Ładnie proszę, Sal, i to ostatni raz.”

„Brzmi fair? - w odpowiedzi kiwnęła tylko głową, następnie robiąc krok w tył i podnosząc do góry swoje ręce.”

„Jęknęła cichutko, gdy dotykiem dłoni musnąłem Jej piersi, pocałunkami docierając do obojczyka.”

„Kiedy dłońmi zatrzymałem się przy guziku szortów, chcąc go odpiąć, zrobiła niepewny krok w tył, sprawiając, że pocałunek przeznaczony dla Jej ust, zderzyły się z pustką powietrza.”

„Rozumiałem, jednocześnie wciąż szalenie pragnąć.” – pragnąc

„Podeszła do mnie i patrząc przez chwilę w zielone oczy, ucałowała mój gorący policzek, po chwili wymijając mnie, chwytając za koszulkę i bokserki i wychodząc.”

„Co ona tu, do cholery, robi?! - syknął pół szeptem, nachylając się nad blatem dzielącym go od szatyna.” – półszeptem

„- Harry? - imię szatyna zastygło w powietrzu, kiedy jej rozbudzone ciało swym błękitnym wzrokiem dostrzegło stojącego kilka metrów od niej bruneta. Jego ciemne spojrzenie atakowało kruchość jej serca, emocji, uczuć i psychiki, ponownie zamykając w złotej klatce należącej tylko i wyłącznie do niego.”

„- Witaj, Salome – powiedział, kładąc łokieć na blat, na którym oparł cały swój ciężar ciała.”

„Zrobię śniadanie i odwiozę cię do domu. - Oznajmił, przerzucając wzrok na wysokiego bruneta.”

„Wezmę tylko bluzę i kluczyki. - Powiedział, po chwili dodając: […]”

„Zayn, puść, to boli... - szepnęła lękliwie.”

„Puścił ją, obserwując, jak oddala się do łazienki, po chwili zamykając za sobą pośpiesznie drzwi.”

„Obiecałem, że ją odwiozę, Zayn. - Oznajmił szatyn, zapinając czarną bluzę.”

„Głos bruneta brzmiał zdecydowanie i dobitnie, sprawiając, że myśli zielonookiego napełniły pytania i nagłówki gazet, mówiącym o jego sekretnym powrocie do blondynki.” -mówiących

„Gdy dziewczyna pośpiesznie ubierając buty, wyszła bez słowa z mieszkania szatyna, natychmiast poczuła na swoim lewym ramieniu uścisk dłoni Zayna.”

„Nawet nie zdajesz sobie sprawy, Salome, jak bardzo będziesz musiała mi się teraz tłumaczyć.”

„Przestań, powiedziałem!”

„Nas nic nie łączy już, rozumiesz?” – zły szyk zdania. „Nas nic już nie łączy, rozumiesz?”

Nie znaczącą – nieznaczącą

„Jego głos był opanowany, lecz cierpki.”

„Pamiętaj, Sally, że znam Harry’ego dłużej niż ty i wiem, że po wyruchaniu cię, poleci z chujem gdzie indziej. Tak było za każdym razem, kiedy byliście ze sobą, a tym bardziej będzie po tym, jak już razem nie jesteście. - Powiedział, po chwili dodając: – Zresztą nie tylko Harry.”

„Spotkałam go przypadkiem pod klubem wtedy, gdy ty mnie zostawiłeś!”

„Żebyś poczuła się tak, jak ja w chwili, w której zobaczyłem cię śpiącą w jego mieszkaniu; w której pozwoliłaś pocałować mu się w czoło i w której dałaś mu wessać się w twoją szyję! - krzyknął.”

„Zapadła głucha cisza, przerywana jej płaczek oraz ich wspólnymi oddechami.”

„Opadł na siedzenie, lewą rękę luźno kładąc na swoim udzie, a prawą na skrzyni biegów.” – nie może położyć ręki na skrzyni biegów. Może na drążku skrzyni biegów, tudzież dźwigni czy jak kto sobie nazwie.

Rozdział 6

„Sal, mówię poważnie.”

Oplotła ją w tali – oplotła ją w talii

„Nie doszło by do mojej niezdarności, gdybyś pozwolił mi iść z otwartymi oczyma, jak każdy normalny człowiek, wiesz?”

„Szatyn zaśmiał się jedynie, kładąc dłonie na Jej biodrach, chcąc mieć jakąkolwiek kontrolę nad Jej ciałem, w razie, gdyby ponownie miała stracić równowagę i grunt pod baletowymi nogami.”

„Bez słowa sprzeciwu wskoczyła mu na plecy, tak, jak prosił, owijając go nogami.”

„To chyba najpiękniejsza rzecz, jaką do tej pory dla mnie zrobiłeś. - Odpowiedziała, spuszczając swe spojrzenie, które zamykając za kotarą powiek, skierowała twarzą wprost w klatkę piersiową chłopaka.”

„Sądzę, że zasługujesz na ogromnego całusa i jeszcze więcej. Uwielbiam cię, bo chociaż potrafisz mnie zdenerwować, niekiedy wyprowadzić i z równowagi, to wciąż sprawiasz, że się uśmiecham. - Powiedziała, bez zbędnych już słów dzieląc centymetry pomiędzy ich wargami, by po chwili ponownie skosztować miękkich ust chłopaka.”

Nie rozumiała własnego serca, które, kiedy znalazł się przy niej, kiedy poczuła zapach jego skóry i perfum, kiedy dotknął dłonią skrawka jej ciała, biło, ociekając ciepłem, które wypełniały włókna całego jej ciała.”

„Gdzieś ty się, człowieku, podziewał? - zapytał z wyrzutem w głosie Harry, gniewnym spojrzeniem lustrując postać szatyna.”

„Hej, stary, spokojnie!”

„Kiedy wyszedł, owinięty jedynie białym ręcznikiem w pasie, zastał chłopaka wciąż siedzącego w tej samej pozycji, w którego go zostawił.” – w której

Tą twoją baletnicę – tę twoją baletnicę

Odwracając się napięcie w stronę – odwracając się na pięcie w stronę

„W dodatku samej. - Wyjaśnił, mocniej zaciskając w dłoni bransoletkę.”

„Wiesz, kto ją pobił? - spytał Louis, nie ukrywając niepokoju sytuacją.”

„Nie chcę, abyś przechodził przez to po raz kolejny – ani ty, ani ja, bo zawsze będę, żeby cię wspierać.”

„O tam. – wskazała po raz kolejny, po chwili opuszczając swoją rękę, której dłoń ułożyła na swoim brzuchu.”

„Nie sądzisz, że to dziwne? - pytając, odwróciła się w stronę chłopaka, przekręcając się na brzuch, który dotykał wygrzanego miejsca Jej pleców.”

„Jesteś śliczna. - Powiedział, kompletnie ignorując Jej wcześniejsze pytanie.”

„...że jesteś śliczna. - Dokończył za nią, gładząc dłonią chłodny policzek.”

Nagie ramie – nagie ramię

„Rozglądając się dookoła, w oddali kilku metrów zza jednego z nich wychyliła się wysoka postać bruneta, którego gdy zobaczyła, stanęła w miejscu, zagryzając dolną wargę.” – ale którego co? Tutaj to zdanie nie ma sensu, bo powinnaś po „którego” kontynuować czynności, jakie są z nim związane, a Ty napisałaś, że stanęła w miejscu. Którego stanęła w miejscu. Bez sensu, nieprawdaż? Zdanie powinnaś zbudować nieco inaczej.

„Jechałem kawał drogi, żeby ci to powiedzieć. - Przyznał, oddalając się od niej, by w następnej sekundzie skosztować smaku jej warg i oddechu tęsknoty, którą czuł pod kotarą jej ubrań, gdzie biło jej serce.”

Londyński wiatr – londyński wiatr (to przymiotnik, piszemy je z małej litery)

którą do niego żyła – którą do niego żywiła

„Zapomnijmy już o tym, Sal, dobrze? - zaproponował, subtelnie chwytając w swoje chłodne dłonie jej twarz, nakłaniając, aby na niego spojrzała.”

Podsumowanie treści:

Przeczytałam całość w ciągu jednego dnia, jednakże zabrakło mi godzinki lub dwóch, by napisać całość. Dawno tak nie miałam, jeśli chodzi o pisanie oceny jakiegoś bloga, naprawdę. Ostatnimi czasy przynosi mi to ogromny problem, może dlatego, że mam dziwnie mało czasu na to, a gdy już go mam – jestem tak zmęczona, że nic mi się nie chce. Okej, dość o mnie, zacznijmy dokładne podsumowanie tego, co udało mi się przeczytać.

Jak widzisz – błędów jest sporo. Głównie kuleją przecinki, dlatego też będziesz musiała im poświęcić sporo swojego wolnego czasu. Najpierw może przyjrzymy się technicznej budowie dialogu – a sporo takowych błędów Ci wypisałam, co pewnie zdążyłaś zauważyć. Na prostym przykładzie wyjaśnię Ci podstawy podstaw.

- Zjedz to jabłko – powiedziała kobieta stanowczym tonem, patrząc surowym wzrokiem na swą córkę.

Tutaj mamy do czynienia z brakiem kropki na końcu wypowiedzi postaci, ponieważ słowo po myślniku określa nam, w jaki sposób bohater wypowiedział to zdanie. Wszelakie „powiedziała, mruknęła, warknęła, jęknęła, wycharczała, wyszeptała, itd.” Piszemy z małej litery. Dotyczy to także wszystkich pozostałych znaków interpunkcyjnych, jakie mogą wystąpić na końcu zdania.

- Zjedz to jabłko. – Kobieta spojrzała surowym wzrokiem na swą córkę, podając nastolatce owoc do ręki.

Tutaj, jak widzisz, nie wystąpiło słowo określające nam, w jaki sposób bohater wypowiedział swoją kwestię, więc stawiamy kropkę, a słowo po myślniku rozpoczynamy od wielkiej litery.

Kilka spraw, zanim przejdziemy do tych nieszczęsnych przecinków… W rozdziałach przy różnych tekstach są gwiazdki, ale samych przypisów już nie, a z reguły takie gwiazdeczki oznaczają, że powinniśmy szukać informacji o tym fragmencie pod całym rozdziałem. Ja nic nie znalazłam, więc… Powinnaś to uzupełnić, zwłaszcza że nie wszyscy znają przytoczone przez Ciebie teksty, więc tym bardziej powinnaś.

Występują u Ciebie powtórzenia, na które nie zwraca się jakoś większej uwagi przy lekturze, jednakże mimo wszystko tam są. Ją, jego – bardzo często używasz tych zaimków, przez co po jakimś czasie zaczyna być to nużące. Gdy napiszesz jakieś zdanie, przeczytaj je jeszcze raz, najlepiej na głos, a następnie jeszcze raz, bez tych zaimków. Jeżeli zdanie ma sens bez zaimka, który napisałaś – skasuj go. Co za dużo, to niezdrowo.

Kolejny rodzaj powtórzeń, jaki popełniasz, to błękitnooka, zielonooki, szatyn, brunet, blondynka… W pewnym momencie nie wiedziałam, kto jest kim, chociaż bardzo dobrze ich znam. Naprawdę można się w tym wszystkim pogubić! Ja też kiedyś robiłam ten błąd, ale kochana Nearyh, która u nas pracuje, szybko mnie z tego wyleczyła. To błąd – lepiej jest napisać nazwisko, imię, szukać synonimów słowa „dziewczyna”, raz lub dwa razy nadmienić blondynkę czy bruneta, ale nie cały czas i nie jedno obok siebie. Blondynka podeszła do bruneta, mijając szatyna. Totalny bałagan, nie sądzisz? Dlatego trzeba się tego wystrzegać. Czytelnik szybciej zapamięta imię bohatera i łatwiej będzie mu się odnaleźć w tekście z jego imieniem niż z jego kolorem oczu czy włosów.

Często piszesz jakieś zdanie, ale w pewnym momencie gubisz się w jego sensie. Piszesz pierwszy człon, by nagle drugi napisać zupełnie od czapy, przez co czasami siedziałam, czytałam jakieś zdanie na głos i zastanawiałam się, co dokładnie miałaś na myśli. Takich zdań na pewno kilka się przewinęło przez tę listę błędów, które napisałam powyżej. Spokojnie, nie spiesz się ze swoimi myślami. Ja wiem, że wena twórcza potrafi tak człowieka poganiać, zasypując umysł milionem zajebistych, ciekawych wątków, ale lepiej jest je spisać na kartkę po swojemu, a rozdział pisać dokładnie, powoli, nie zapominając o niczym, co chciało by się zawrzeć w tekście. Dlatego też powtarzam: pośpiech jest złym doradcą, bo potem wychodzą takie kwiatki, że głowa mała. Musisz sobie czytać zdania na głos, jeżeli czegoś nie jesteś pewna; sprawdzać rozdziały przed publikacją, aby zminimalizować ilość błędów. Myślę, że z czasem na pewno wejdzie Ci to w nawyk.

Co jest tutaj na plus ze spraw technicznych? Pogrubienia i kursywa pewnych fragmentów tekstu, pojedynczych słów – to nadaje tekstowi takiej jakby… magii. Te rzeczy zwracają uwagę czytelnika, przykuwają go do bloga; są delikatnie owiane tajemniczością – mi się to spodobało i przypadło do gustu.

I teraz rozpocznijmy wywód na temat przecinków. Może znasz te zasady, może nie, ale ja wolę je napisać, aby wszystko było na swoim miejscu, poukładane… W każdym razie na pewno na tym skorzystasz.

Cóż mogę napisać? Stawiamy przecinki przed a, że, iż, ale, czyli, co, ponieważ, kiedy, gdy, gdzie. Przed zwrotami chyba że, dlatego że. Przed słowami, zakańczającymi się na –ący, -ące, -ąca, -ąc, -ny, -ty, -wszy, -łszy. Nie stawiamy przecinka przed „jak” tylko wtedy, gdy porównujesz coś do czegoś. Stawiamy go przed i, albo, lub tylko wtedy, gdy mamy do czynienia z celowym powtórzeniem. Czyli na przykład : Wziąłem i to, i to. Co by tu jeszcze… Wtrącenia! Gdy piszemy sobie zdanie i zwracamy się bezpośrednio do kogoś, wymieniając przykładowo jego imię, opakowujemy je w przecinki. Pewnie zauważyłaś, że kilka takich sytuacji przewinęło się przez listę błędów. Tak, to jest wtrącenie. Gdy je wyciągniemy, zdanie bez niego nadal ma sens. Dlatego też nie wystarczy jeden przecinek, a dwa i wtedy jest dobrze.

Tak naprawdę nie wiem, co mogłabym Ci jeszcze opowiedzieć o przecinkach – to trudna sztuka, każdy uczy się jej praktycznie przez cały czas. Ja nadal nie znam wielu zasad, operuję tak naprawdę podstawowymi, a żeby opanować wszystkie, chyba potrzeba mi jeszcze kilku dobrych lat ciągłego pisania. Jeżeli coś będzie dla Ciebie niejasne w kwestii błędów – pisz śmiało, wyjaśnię, gdzie dokładnie jest błąd i dlaczego on jest uważany za błąd oraz co trzeba zrobić, ażeby go poprawić i nie popełniać tego typu błędów ponownie w przyszłości.

Co mogę powiedzieć ogółem o treści? Pomimo błędów i tej całej części czysto technicznej tekstu czytało mi się bardzo płynnie, szybko i przede wszystkim w c i ą g a j ą c o. A to najważniejsze – umiesz przekazać w tekście emocje; prostymi zdaniami oplatasz czytelnika sidłami i nie pozwalasz mu odejść od tekstu.

Owszem, masz dosyć specyficzny, nieco oryginalny styl. Dużo przymiotników, które wplatasz, nieco podniosły, dramatyczny, ale to dobra odskocznia od prostych stylów, jaki na przykład mam ja i wiele autorek, decydujących się na publikacje. Mało kto potrafi ubrać zwykłe zdania w tak pięknie brzmiące słowa, robiąc z tego kawał wciągającej lektury. Zawsze to w Tobie podziwiałam i szczerze powiedziawszy – nadal podziwiam. Jednakże nie potrafiłabym tak na dłuższą metę.

Myślę, że coś z tego będzie. Poprawisz się z przecinkami, zaczniesz kontrolować to, co piszesz, zminimalizujesz drobne błędy i będzie to naprawdę kawał wspaniałego tekstu. Chylę czoła, bo emocji jest w tym naprawdę dużo, co się liczy. Oby tak dalej!

25/40

Bohaterowie:

Cała historia skupia się na trzech postaciach – nawet dobrze, że nie ma tłumów, mogłabym się nie połapać… A że moje ogarnięcie ostatnimi czasy jest tragicznie, pewnie by tak było… W każdym razie zaczynajmy!

Salome – niezwykle oryginalne imię, ani razu jeszcze się z takim nie spotkałam. Byłam bardzo zaskoczona, wręcz pozytywnie – po wszystkich oklepanych imionach w końcu coś ciekawego i wyróżniającego się z tłumu. W każdym razie wiemy na pewno, że jest baletnicą i była kiedyś w związku z Harrym, o którym powiem za chwilę kilka słów więcej. Ale z jakiegoś nieznanego nam powodu rozstali się i każde poszło w swoją stronę – ona w ramiona Zayna. Widać od razu, że jest kruchą, delikatną i bardzo wrażliwą dziewczyną, która bardzo głęboko wchodzi w uczucie. Zatraca się w nim. I zaczyna gubić. Miłość do Harry’ego nie zgasła, a związek z Zaynem jest… toksyczny. Może ją zniszczyć.

Harry… egzystuje – to dobre określenie. Nadal kocha Salome, ale wie, że nie może z nią być, bo… No właśnie – trzymasz nas nadal w niepewności, a ja się niemal skręcam w środku, bo tak bardzo chciałabym wiedzieć, co się stało. Jest wokalistą zespołu i jego przyjacielem z zespołu jest nie kto inny, jak Zayn. Po wspomnieniach, jakie nam udostępniłaś w tej historii, można wywnioskować, że on też potrafi wejść w uczucie. I to mi się w nim podob. Szczerze? Kibicuję mu. Żeby się dowiedział, że to Zayn. Że to Zayn jej zrobił, on ją skrzywdził i niszczy psychicznie, mamiąc ciągle i wodząc za nos.

Zayn to… Ciężko jest mi określić, jaki on jest. Chyba jednym słowem nie można nazwać jego toksycznego, złudnego charakteru. Kocha ją. Ale tylko, gdy jest trzeźwy. Gdy wypije – mamy do czynienia z zupełnie innym człowiekiem i bardzo mi się podoba, że podkreśliłaś istotny fakt – mężczyzna po alkoholu staje się agresywny. Tutaj to widzimy – zero uczucia, jedynie pożądanie i branie, nie licząc się z drugą osobą.

Bardzo dobrze nakreśleni bohaterowie – dynamiczne charaktery, nie są statyczne, nie stoją ciągle w miejscu. Widać, że się rozwijają, mają własne zdanie na różne tematy; w zależności od sytuacji zmieniają się, kształtują swój światopogląd i podejmują różne, czasami złe decyzje. To lubię – żadnego sztampowego, nudnego, przerysowanego charakteru. Wszystko jest naszpikowane emocjami, sytuacjami z życia wziętymi – super!

I pamiętaj, żeby utrzymać zgodność z rzeczywistością, jeśli chodzi o wygląd chłopców – tego typu rzeczy powinniśmy zachowywać.

10/10

Pomysł:

Ostatnimi czasy mało czytam powieści niezwiązanych z fantastyką – w sumie tylko historie autorek z blogów, tak to katuję pana Martina i jego Grę o tron. Do czego piję?

Pomysł, według mnie, strzelony w dziesiątkę. Pewnie zaraz ktoś powie, że to banał – jedna laska i dwóch facetów. Otóż diabeł tkwi w szczegółach, a ja wręcz uwielbiam szczegóły tej powieści… Harry i Zayn są przyjaciółmi od wielu lat i razem grają w jednym zespole. Zayn wie o związku Salome i Hazzy, ale Hazza nie ma pojęcia o tym, że Zayn związał się z jego byłą dziewczyną. Jak oni to zrobili – nie mam różowego pojęcia, jednakże ten fakt tak bardzo wzbudza moją ciekawość, że wprost nie mogę się doczekać publikacji nowego rozdziału! To będzie takie niesamowite, gdy wszystkie elementy układanki staną się jednością!

Bo nadal nie wiemy, dlaczego Harry i Salome się rozeszli. Gdy Zayn powiedział do Salome takie zdanie… Sprawię, by i ta historia skończy się tragicznie – coś mnie tknęło. Czyżby Zayn maczał w tym swoje zgrabne, seksowne paluszki? Jeśli tak – to będzie coś wielkiego! Dalej… Dlaczego tamtego wieczoru Salome siedziała na krawężniku, najpewniej po treningu baletowym, dzwoniła po Zayna i w jego mieszkaniu bez żadnych uczuć wyrzuciła swe pointy? Coś się stało, a ciekawska Sen Chu chce wiedzieć, co było tego przyczyną.

Kolejna rzecz: jak faktycznie Zayn i Salome to zrobili, że Harry o niczym nie wie? Przecież na pewno jakieś paparazzi musiało ich nakryć! No po prostu musiało!

I nie mogę się odczekać, gdy Harry się dowie, że to właśnie jego przyjaciel – Zayn – jest sprawcą tych wszystkich krzywd, wyrządzonych biednej, małej Sal. Jestem pewna, że Harry wpadnie w furię i będzie bardzo ciekawie. Harry – jestem z Tobą, kochanie!

Dawno nie zżyłam się tak z bohaterami, z historią – nawet jeśli to dramat obyczajowy i romans w jednym – chyba każdemu bym poleciła. Mam nadzieję, że będę mogła ujrzeć całą tę historię. To jest naprawdę coś wspaniałego!

15/15

Podstrony:

Co my tu mamy, zobaczmy... Bardzo skromne menu! Mamy skromny opis bohaterów, który nas jedynie wprowadza w klimat historii trójki bohaterów... Co tutaj jeszcze możemy znaleźć... Tylko dwa linki: do naszej ocenialni i do drugiej historii... Mało, mało! Zabrakło mi opisu Twojej zacnej osoby, więcej linków, bo wiem, że sporo czytasz powieści innych osób... Takie rzeczy to fajna sprawa, ludzie mogą Cię w jakimś małym stopniu poznać. 

2/5

Podsumowanie:

Ocenianie tego bloga było przyjemnością, nawet jeśli treść nieco straciła przez błędy. Moja rada? Znajdź poradniki na Internecie, jest ich pełno, i poczytaj je sobie, zapamiętuj regułki, ćwicz, trenuj i dużo pisz - myślę, że to wyjdzie w końcu na prostą. I nie waż się przerwać pisania tej historii - jest zbyt dobra, żeby ją ot tak zostawić!

10/10

Razem: 76

Ocena: dobra (4)

*** 

Jutro pojawi się nowa punktacja - jestem ciekawa czy ją zaakceptujecie. Zaproponowała nam ją Phoe, więc zobaczymy, jak to wyjdzie. 

Od jutra mam oficjalnie wolne i tak do... 13 stycznia! Niby wracam 2 stycznia do szkoły, ale mam dyżur w szkolnej stajni, więc tak, mam wolne. Dlatego też jest gruby plan, by ocenić sporą część kolejki. W weekend zamierzam zacząć pisać następną, więc trzymajcie kciuki, by szybko mi z nią poszło! A który blog... Nie pamiętam, ale mam dwa w kolejce, które mają po 9 rozdziałów tylko... Chyba będzie to blog Phoe, jak dobrze pamiętam... 

I krótka reklama, gdzie możecie mnie znaleźć z moją twórczością - tutaj i tutaj. Wkrótce będzie można i gdzieś jeszcze.